Przegląd buskich zabytków i miejsc, które warto tu odwiedzić należy rozpocząć od najstarszej zachowanej budowli czyli Kościoła pod wezwaniem Św. Leonarda. Ta piękna, drewniana świątynia cmentarna o zrębowej konstrukcji powstała w 1699 r. w miejscu istniejącego tam wcześniej XII wiecznego kościoła. Najważniejszym elementem kościoła jest późnobarokowy ołtarz główny, będący ozdobną kompozycją architektoniczno-rzeźbiarską z centralnie usytuowaną figurą św. Leonarda. Kościół jest na co dzień zamknięty. Można go zwiedzać kilka razy w roku podczas okazjonalnych wycieczek. Msze odprawiane są tu tylko w dniu patrona, czyli w najbliższą niedzielę sąsiadującą z dniem 6 listopada.
Dawne dzieje miasta pamięta również inna budowla a mianowicie Ponorbertański Zespół Klasztorny usytuowany w pobliżu buskiego rynku. Tworzą go kościół barokowo-klasycystyczny z częściami gotyckimi pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, dawny budynek klasztorny oraz wolno stojąca dzwonnica.
Oglądając buskie kościoły nie należy zapominać o Kaplicy pod wezwaniem Św. Anny. To tu, w otoczeni u przepięknego ogrodu zdrojowego Busczanie najchętniej zawierają związki małżeńskie.
Buskie uzdrowisko
W bezpośrednim sąsiedztwie Kaplicy Św. Anny znajduje się Sanatorium Marconi – bezapelacyjnie wizytówka Buska-Zdroju i najbardziej reprezentacyjny budynek Miasta. Gmach dawnych „Łazienek” zaprojektowany został przez włoskiego architekta Henryka Marconiego i oddany do użytku w 1836 roku. Ma plan litery T, wzorowany na rzymskich budowlach użyteczności publicznej.
W holu głównym z okazałymi kolumnami w stylu korynckim znajduje się pijalnia wód jodkowo-bromkowych i siarczkowych. Tuż za nią usytuowana jest sala koncertowa, do której wiodą drzwi ozdobione posągami Orfeusza i Eurydyki. Po obu stronach sali znajdują się popiersia rzymskich bogów a także greckich lekarzy i filozofów. W tym zabytkowym budynku należącym do Uzdrowiska Busko-Zdrój S.A. mieści się sanatorium dysponujące 170 miejscami noclegowymi i nowoczesną bazą zabiegową.
Bezpośrednie otoczenie Marconiego stanowi Park Zdrojowy zaprojektowany w XIX wieku przez ogrodnika Ignacego Hanusza. Ogromny park krajobrazowy o powierzchni ponad 14 ha. urzeka swym pięknem i czarodziejską roślinnością. Przybyli goście mogą tu podziwiać kwiaty, słuchać śpiewu ptaków i karmić oswojone wiewiórki. Jednak największym atutem parku jest jego bogaty drzewostan. Wśród 4500 gatunków drzew najliczniejsze to: klon pospolity, lipa drobnoziarnista, kasztanowiec zwyczajny i wiąż szypułkowy.
Blisko 12 % drzew rośnie tu od ponad 100 lat. Park można podzielić na trzy części: piękny ogród łazienkowski, łączącą ogród z rynkiem widowiskową promenadę o długości 950 m (aleja Mickiewicza) oraz skwer w centrum miasta. Park Zdrojowy to wymarzone miejsce spacerów, joggingów i nordic walking ale i miejsce kojące nawet najbardziej skołatane nerwy. Głównymi atrakcjami są tu: ciąg spacerowy „Aleja Marzeń”, korty tenisowe, muszla koncertowa, plac zabaw oraz liczne kawiarenki i restauracje.
W ostatnim czasie park rozbudowano i powiększono o kolejne 12 hektarów. Nowa część z fontannami, alejkami i licznymi mostkami to doskonałe miejsce spędzenia wolnego czasu na świeżym powietrzu.
Spacerując promenadą do górnej, miejskiej części Buska warto wspomnieć o jeszcze jednej historycznej budowli, która mocno wrasta w historię Miasta. To Pensjonat „Zamek Dersława” wybudowany w 1911 roku na zlecenie dr Wasyla Wasylewicza Jakobsa. W intencji swego twórcy budynek zewnętrzną architekturą miał przypominać średniowieczny zamek. Po wybuchu I wojny światowej, prawie ukończony, został sprzedany Leonowi Sulimierskiemu. Nowy właściciel nadał temu niezwykłemu miejscu nazwę „Zamek Dersława”, na cześć pierwszego właściciela Buska-Zdroju. Pensjonat, który w nim założył, przyjmował gości aż do wybuchu II wojny światowej.
W czasie wojny budynek przemianowano na „Willę pod rycerzem”. Od połowy XX w stanowi własność prywatną. W latach 1999-2003 nowi właściciele pensjonatu przeprowadzili kapitalny remont budynku i jego otoczenia. Pensjonat „Zamek Dersława”, oprócz pokojów gościnnych oferuje swoim gościom ucztę dla ciała w zamkowej restauracji. Strawę dla ducha zapewni mieszcząca się tu Galeria Sztuki, która prezentuje dorobek regionalnych twórców.
Pomnik Ofiar Katynia, Charkowa i Miednoje. Znajduje się u podnóża Świętokrzyskiego Parku Narodowego, nazywany „Golgotą Wschodu”. Trzy stalowe krzyże oznaczone są nazwami miejscowości będących dla Polaków symbolem tragedii, jaka rozegrała się w 1940 r. (więcej…)
Tylko w Górach Świętokrzyskich, w gminie Bieliny przeniesiesz się w prasłowiański świat magii i sił natury. To właśnie tu organizowane są niepowtarzalne gry terenowe „Kraina Legend Świętokrzyskich” pełne tajemniczej aury i urokliwej scenerii. Wkraczając do owej krainy, każdy uczestnik zostaje wyposażony w mapę i wskazówki co do dalszej wędrówki. (więcej…)
Rezerwat Białogon-Biesak ukryty jest wśród lasów porastających niewysokie zbocza Pasma Posłowickiego. Może być punktem pieszek i rowerowej wycieczki. Miejsce, choć urokliwe, nie należy do najchętniej odwiedzanych. Dzięki temu jest tam cisza i spokój. (więcej…)
Nowa atrakcja turystyczna w regionie świętokrzyskim. W odrestaurowanym zabytkowym wiatraku holenderskim w Krasocinie koło Włoszczowy powstało małe muzeum chleba. Zwiedzający mogą tam zobaczyć jak przygotowywało się mąkę potrzebną do wypiekania chleba oraz do czego służyły dawne rolnicze narzędzia i maszyny. (więcej…)
W okolicach Kielc powstała kolejna atrakcja dla mieszkańców i turystów. To geoturystyczna ścieżka w rezerwacie Góra Zalejowa koło Chęcin. Miłośnicy pieszych wędrówek odkryją tu nie tylko piękne walory przyrodnicze i geologiczne rezerwatu, ale przede wszystkim niezapomniane widoki. Przy szlaku ustawione zostały tablice informacyjne i drewniane altany, w których można odpocząć. (więcej…)
Naukowcom udało się wyjaśnić zagadkę tajemniczego pomnika znajdującego się w lesie w rejonie Góry Zalejowej koło Chęcin. Stowarzyszenie Dziedzictwa Narodowego rozszyfrowało treść nieczytelnego napisu. Możemy tam przeczytać: „Tu spoczywają Ciała tych, które Przez Cholerę Czyli Przez Karę Boską pochowani zostali Tak Dnia 20 czerwca R.P.1831”. (więcej…)