Jakie wyzwania niesie ze sobą opieka nad chorym na demencję starczą

Opieka nad osobą chorą zawsze stanowi nie lada wyzwanie. O ile jednak schorzenia dotykające konkretnych organów mogą być łatwiejsze w uleczeniu i bardziej przewidywalne, to problemy natury psychicznej, które zmieniają osobowość chorego i negatywnie wpływają na jego postrzeganie świata i rzeczywistości, są naprawdę uciążliwe zarówno dla pacjenta jak i dla jego bliskich. Oto wyzwania, z którymi zmagają się opiekunowie chorych na demencję starczą.

Brak samodzielności

Demencja starcza jest chorobą postępującą; oznacza to, że osoby nią dotknięte stopniowo doświadczają coraz większych problemów związanych z codziennym funkcjonowaniem. Schorzenie może rozpoczynać się od prozaicznych problemów z pamięcią, a kończyć nawet na zapominaniu o zamknięciu drzwi mieszkania czy wyłączeniu gazu. Z tego powodu osoby walczące z demencją starczą mogą mieć coraz większe kłopoty w odnalezieniu się w rzeczywistości, a wykonywanie nawet najprostszych codziennych zadań staje się przeszkodą nie do ominięcia. Problemy z pamięcią, choroby współistniejące oraz zaawansowany wiek – wszystkie te czynniki sprawiają, że osoba starsza czuje się coraz mniej samodzielna, a brak autonomii dodatkowo pogłębia jej negatywny stosunek do starości i własnego stanu psychicznego. Jak zatem pomóc choremu w takiej sytuacji? Przede wszystkim, warto mu zapewnić minimum samodzielności. O ile demencja nie stanowi zagrożenia dla życia osoby nią dotkniętej i dla jej otoczenia, dobrze jest pozwolić seniorowi wykonywać podstawowe czynności i angażować się w życie lokalnych społeczności. Zbyt szybkie ograniczenie samodzielności może bowiem doprowadzić do poczucia samotności i wyobcowania.

Zmiana osobowości

Opiekunowie chorych na demencję zgodnie przyznają, że choroba ma istotny wpływ nie tylko na stan psychiczny seniora, ale także na jego osobowość. Pacjent staje się smutny, może doświadczań wahań nastroju, wybuchów gniewu oraz popadać w apatię związaną nie tylko ze zmieniającą się psychiką, ale także postępującym wiekiem. Choć demencji nie da się odwrócić, a choroba postępuje wraz z czasem, warto przypominać osobie starszej, że schorzenie jej nie definiuje ani nie określa tego, kim naprawdę jest. Należy zachęcać seniora do wykonywania tych czynności, które zawsze sprawiały mu radość oraz do dalszego realizowania swoich hobby oraz pasji. Dobry ogólny stan zdrowia oraz aktywność fizyczna mogą w pewnym stopniu ograniczać wystąpienie objawów i przyczyniać się do wyrobienia nawyków i narzucenia rutyny, która okaże się niezbędna w późniejszych stadiach choroby.

Odizolowanie

Samotność, izolacja oraz niechęć wobec bliskich to kolejne problemy, z którymi walczyć muszą opiekunowie osób zmagających się z demencją starczą. Chorzy często wstydzą się swojego schorzenia, boją się, że zapomną ważnych informacji bądź faktów, które teoretycznie wydają się być oczywiste i żeby uniknąć niezręcznej sytuacji, rezygnują z kontaktów towarzyskich i wychodzenia z domu jeśli nie stanowi ono absolutnej konieczności. W ten sposób tworzy się błędne koło – brak chęci do podtrzymywania znajomości prowadzi do narastającej samotności, ta z kolei sprawia, że chory po pewnym czasie przestaje mieć z kim spędzać czas. Mimo że zachowania osób z demencją starczą mogą być w pewnych sytuacjach krępujące, uciążliwe bądź męczące należy pamiętać, że choroba jest najbardziej uciążliwa właśnie dla pacjenta, który z nią walczy. Choć jego otoczenie także w pewien sposób odczuwa problemy z pamięcią czy koncentracją, wsparcie bliskich i rodziny jest kluczowe w celu jak najdłuższego podtrzymania zdrowia psychicznego.

Autor artykułu Współautorem publikacji jest Klinika Seniora – Podmiot Leczniczy specjalizujący się w kompleksowej opiece nad osobami starszymi.

Czytaj też:

> Odpowiedni internista – Warszawa i okolice