Czym ściółkować rośliny?

Ściółkowanie to przykrywanie ziemi wokół kwiatów, krzewów czy drzew. Proces ten jest wykonywany ze względu dla pozyskania wielu pozytywnych efektów dotykających rośliny jak i ich właścicieli. Nie jest to konieczny zabieg, ale zdecydowanie jego wykonanie ułatwia pracę w ogrodzie. Przy wyborze ściółki należy pamiętać o tym, aby prawidłowo dobrać jej rodzaj do wymagań uprawianych przez nas roślin.

Jakiego materiału użyć do ściółkowania roślin?

Ściółkowanie ziemi wokół roślin wiąże się z wieloma zaletami takimi jak:

• utrzymanie prawidłowej wilgotności podłoża,
• ograniczenie rozwoju chwastów,
• ochrona korzeni roślin podczas niskich temperatur,
• w przypadku użycia naturalnej ściółki (np. słoma, kora): ulega ona stopniowemu rozkładowi, dostarczając do podłoża substancje odżywcze, co wpływa na polepszenie struktury gleby,
• jeśli posiada ciemną barwę (np. brązowa agrowłóknina): ułatwia owocom dojrzewanie oraz pomaga w ogrzewaniu gleby.

Każdy medal ma dwie strony, dlatego warto zwrócić uwagę na efekty uboczne wymienionych powyżej zalet, a są nimi:

• wzrost populacji niszczących roślin ślimaków w obrębie ogrodu,
• ukrywanie się gryzoni w ściółce podczas okresu zimowego, co może spowodować opóźnienie plonów,
• pojawienie się innych szkodników takich jak mszyce czy pchełki kapuściane,
• ściółka rozłożona w niewłaściwym czasie może przyczynić się do opóźnienia kiełkowania roślin.

Najpopularniejsze ściółki

Najczęstszym wyborem wśród najbardziej ekologicznych oraz naturalnych ściółek należą te z stworzone z materiałów organicznych, takich jak:

• słoma,
• trociny,
• kora sosnowa,
• pokrzywa
• kompost,
• skoszona trawa,
• chipsy kokosowe,
• naturalne maty, np. jutowe, z sizalu, kokosa, bambusa czy słomy.

Ściółka z kory sosnowej

Jest to najpopularniejszy wybór, jeśli chodzi o dobór ściółki. Ze względu na swój kwaśny odczyn  (pH 4,5-5,5) używa się jej przeważnie do ściółkowania roślin kwasolubnych. Absolutnie nie można jej użyć w przypadku roślin preferujących zasadowy odczyn gleby. Aby kora spełniała swoje zadanie należy zadbać oto, aby minimalna warstwa ściółki wyniosła od 6 do 7 centymetrów. W obawie przed zbyt szybkim rozkładem kory sosnowej warto rozłożyć pod nią ciemną agrowłókninę, która odizoluje ściółkę od ziemi. Kora używana w ogrodzie powinna być wcześniej przekompostowana ze względu na toksyczne substancje znajdujące się w świeżej korze.

Zalety:

• dekoracyjny wygląd,
• jest bogata w związki mineralne m.in. w magnes, fosfor, potas i celuluozę, która podczas procesu rozkładu poprawi strukturę gleby oraz wzbogaci ją w substancj odżywcze,
• posiada właściwości grzybobójcze,
• spowalnia wzrost chwastów,
• chroni glebę przed zbyt wysokimi lub zbyt niskimi temperaturami,
• zapobiega wysychaniu ziemi wokół roślin,
• chroni niskorosnące owoce przed zachlapaniem błotem podczas deszczowego dnia.

Wady:

• można jej używać tylko do ściółkowania roślin kwasolubnych,
• powolny rozkład unieumożliwa poprawę jakości gleby.

Ściółka z trocin

Kolejnym popularnym rodzajem organicznej ściółki są trociny, które są najlepszą alternatywą dla roślin. Ściółka z trocin to małe ścinki powstałe przy obróbce surowego drewna. Przed użyciem w ogrodzie muszą być one wcześniej przekompostowane, podobnie jak w przypadku kory. Warto zwrócić na to uwagę przy trocinach pochodzących z drzew liściastych, niezawierających dużej ilości garbników, ponieważ w trakcie rozkładu na rabatach z podbierają roślinom azot. Warstwa trocin powinna wynosić od 6 do 10 centymetrów.

Zalety: 

• chronią glebę przed zbyt wysokimi lub zbyt niskimi temperaturami,
• zapobiegają wysychaniu ziemi wokół roślin,
• zapobiegają rozwojowi chwastów,
• zapobiegają zaskorupianiu się podłoża,
• podczas procesu rozkładu tworzy się próchnica, która wzbogaci glebę o składniki mineralne.

Wady: 

• trociny z drzew iglastych posiadają kwaśny odczyn, dlatego można użwać ich tylko przy roślinach kwasolubnych,
• trociny z drzew liściastych są wykorzystywane do ściółkowania większości roślin oprócz iglaków oraz roślin wrzosowatych.

Ściółki z trawy, słomy lub pokrzywy

Jako ściółki organicznej używa się także trawy, słomy czy pokrzywy. Wykorzystywane są one głównie w ogrodach warzywnych lub sadach.

Zalety:

• rozkłada się w wolnym tempie,
• chroni niskorosnące owoce przed zachlapaniem błotem podczas deszczowego dnia,
• chronią glebę przed zbyt niskimi temperaturami lub zbyt wysokimi,
• dba o prawidłowy przepływ powietrza,
• wspiera rozwój mikroflory gleby,
• zachowuje właściwego pH ziemi,
• zmniejsznie się ilości chwastów,
• wzrost populacji dżdżownic, które spulchniają podłoże,
• (pokrzywa) jest bogata w składniki odżywcze, dzięki czemu poprawia strukturę gleby.

Wady:

• nieestetyczny wygląd,
• wzrost populacji niszczących roślin ślimaków w obrębie ogrodu,
• ukrywanie się gryzoni w ściółce podczas okresu zimowego, co może spowodować opóźnienie plonów,
• pojawienie się innych szkodników takich jak mszyce czy pchełki kapuściane,
• ściółka rozłożona w niewłaściwym czasie może przyczynić się do opóźnienia kiełkowania roślin.

Ściółki nieorganiczne

Wbrew pozorom jako ściółka mogą nam posłużyć także materiały syntetyczne takie jak agrotkaniny, agrowłókniny czy folie ściółkujące. Najlepszym wyborem wśród ściółek nieorganicznych będzie biała lub brązowa agrowłóknina. Duża przepuszczalność powietrza oraz wody z opadów umożliwia prawidłowe zachowanie wilgotności wody w glebie oraz nie przeszkadza korzeniom w procesie oddychania. Włóknina o ciemnej barwie ma właściwości nagrzewające ziemię oraz jest doskonałym podkładem pod korę sosnową. Foliowa agrotkanina jest najmniej uniwersalna. Używana jest jako ściółka rośliny użytkowe, lecz dużo gorzej radzi sobie z przepuszczaniem wody oraz powietrza. Z tego powodu rośliny, które są na niej uprawiane czasem mogą wyschnąć. Jednak lepiej od włókniny zabezpiecza glebę przed substancjami wypłukiwanymi – jest lepsza jako podkład pod ozdobne kamienie lub grys.

Zalety:

• są praktyczne, wygodne oraz wielosezonowe,
• chronią przed szkodnikami,
• regulują temperaturę gleby,
• zabezpieczają warzywa, a także owoce przed chorobamidoglebowymi oraz zabrudzeniami.

Wady: 

• utrudnia przepuszczanie powietrza, wody i składników odżywczych,
• przyczynia się do likwidacji wielu pożytecznych owadów oraz mikroorganizmów żyjących w ziemi.

Autor: Artykuł przygotowano przy współpracy z internetowym sklepem ogrodniczym Przy Domu, oferującym wiele produktów do ogrodu.